προσύρω

Μ [σύρω]

σύρω, τραβώ προς τα εμπρός («τοῑς δεξιοῑς μὲν νεκράν, οὐ κινουμένην, εὐωνύμοις δὲ προσεσυρμένην», Πρόδρ.).